Bye, bye, Blumenau

Daar zijn we weer, terug van weg geweest, of althans, op papier dan toch!

Ik zit nu in het busje, opnieuw naar Floripa, heel gefrustreerd dit blog uit te typen tussen de bulten, gaten en drempels door. Gelukkig zijn we bijna Blumenau uit dus het wegdek zal weldra beter worden in de vorm van een snelweg.

Tijdens mijn vorige blog zat ik ook al in Floripa maar dat is ondertussen alweer een eeuwigheid geleden, wat ik overigens bijna wekelijks te horen krijg. Bepaalde personen vertellen me dan hoe geweldig leuk ik wel niet kan schrijven, maar goed, hoe geloofwaardig is zo’n uitspraak van je eigen moeder? Diezelfde moeder die mij op 7-jarige leeftijd, tijdens Moederdag, vertelde hoe geweldig mooi ik wel niet kon tekenen. Die gehele kunstenaarcarrière waar ik vervolgens van droomde is ook compleet in het water gelopen.

Uiteindelijk schrijf ik dit blog nog altijd voor mezelf en zolang ik het niet interessant genoeg vind om over te schrijven, tjah, dan komt het niet op papier. Gelukkig kan ik mijn trouwe fans nu echter verblijden dat er de komende maand een hoop staat te gebeuren! Dit alles is allemaal nieuw en ver weg van mijn ritme de afgelopen maanden. Als ik er de energie voor kan vinden zal ik dan ook zoveel mogelijk hiervan op papier zitten.

Voordat ik jullie ga vertellen wat mijn huidige plannen zijn zal ik jullie eerst even mijn ergernissen van de afgelopen week vertellen.

Afgelopen dinsdag moest ik mijn appartement verlaten, om 4 uur zouden ze de boel komen controleren. Aangezien ik al enige, veelal negatieve, ervaringen opgedaan heb met het bedrijf waar ik mijn appartement huurde heb ik mezelf deze keer ook maar eens aangepast naar hun standaards. Toen een van de medewerkers om half 5 eindelijk eens kwam aankakken stond deze vrolijke Hollander met een bezem in zijn hand, rustig een sigaretje te roken. After all, als ik een halfuur op hem zou moeten wachten, kan hij ook best wel een halfuur op mij wachten, toch?

Alles gecontroleerd, alles werkte nog. Vervolgens vertelt meneer dat ik naar het kantoor moet komen om een handtekening te zetten en de sleutels in te leveren. Hallo, had die papieren meegenomen dan hadden we dit gelijk hier af kunnen handelen. Daar nog eens bovenop was het kantoor natuurlijk al gesloten, ach, morgen dan maar.

Woensdag dus gebeld naar het bedrijf dat ik langs wou komen, het zwijntje wat mijn papieren ook moet tekenen was echter niet aanwezig… Hallo? Ik wil dit graag achter de rug hebben… Maar nee, morgen middag, dan was er wel tijd.

Donderdag dus nogmaals gebeld, om 3 uur kon ik terecht. Om 3 uur sta ik daar dus, met mijn sleutels en het contract in mijn handen. Weet het zwijntje me te vertellen dat ze het appartement nogmaals moeten controleren voordat er getekend kan worden, ik had namelijk genoeg tijd gehad om het appartement leeg te halen. Say that again? Nog eens?! Alsof ik die eerste generatie kleurentelevisie wil hebben, of die koelkast die meer energie gebruikt dan jacuzzi. Uiteraard gaat dat controleren ook nog eens twee uur duren, even voor jullie duidelijkheid, ik kan binnen een halfuur naar mijn appartement en terug lopen, een medewerker met een auto doet echter twee uur over diezelfde afstand.

Of ik dan twee uur later weer terug kon komen vroeg het zwijntje. Echt niet, dat zit er niet in biggetje. Tegenover mijn voormalige appartement heb je een bar, ik ga daar een biertje drinken en je medewerker komt daar maar heen om die papieren te laten tekenen. Blijf toch zeker niet op en neer lopen omdat er totaal geen logica in jullie werkwijze zit.

Om 16.50 stond meneer de medewerker voor de bar, zwaaiend dat ik naar buiten moet komen. Na vrolijk terug te zwaaien kwam hij uiteindelijk naar binnen, blijkbaar kunnen ze aan het einde van de werkdag wel gewoon op tijd komen. Maar goed, ik zat ondertussen met een biertje in mijn hand, alle tijd van de wereld, heb dus uitgebreid de tijd genomen om het contract eens goed te bestuderen. Na twintig minuten heel aandachtig Portugees te lezen heb ik mijn lolletje weer wel gehad. Contract ondertekend en nog maar een biertje besteld.

Terug naar het heden, de busreis werd verstoord, probleem met het toilet waardoor de gehele bus onder water kwam te staan, dit water lekte echter door naar de bagageruimte waardoor we gelukkig een andere bus toegewezen kregen. Natuurlijk sprak geen enkele passagier Engels, waardoor ik een vriend moest bellen om voor mij te vertalen wat er precies aan de hand was en hoe dit opgelost ging worden, had weinig zin om mijn bagage kwijt te raken. Nu ondertussen goed en wel in de volgende bus, de reis hervattend.

Wat ga ik de komende week doen? Tot en met dinsdag verblijf ik in Floripa. Aangezien Guilherme, de host waar ik al enkele keren bij verbleven ben, verhuist is naar de USA en mijn Nederlandse host op het moment in Nederland zit vanwege zijn werk heb ik via AirBNB een nieuwe host gevonden waar ik de komende twee nachten bij verblijf.

Dinsdag vertrek ik met het vliegtuig naar Foz do Iguaçu, mijn Zweedse vrienden hebben me verteld dat je daar toch zeker 3 dagen nodig hebt om alles gezien te hebben. Ik ga echter voor 8 dagen dus ik heb alle tijd van de wereld. Een kort verblijf zou me bijna 2000 Reais hebben gekost. Met een lang verblijf kost de ticket me slechts een tikkeltje meer dan 1000 Reais.

Als ik woensdag 15 juli weer terug kom hoop ik de dag erop weer te kunnen vertrekken naar Buenos Aires. Die ticket moet ik echter nog zien te bemachtigen.

I’ll keep you guys updated!