Vakantie

Hallo lieve lezertjes,

Allereerst mijn gemeende excuses voor het lange wachten. Echter ben ik hier nu compleet gesetteld en verwacht ik dat jullie daar niet zo geïnteresseerd in zijn. Samengevat denk ik namelijk dat jullie niet oprecht geïnteresseerd zijn in welke deodorant ik deze week gekocht heb, dat ik na drie maanden begonnen ben met koken omdat ook restaurants beu raken of dat ik mijn appartement een grote schoonmaak heb gegeven.

Ik heb jullie, mijn trouwe lezers, deze keer twee verhalen te vertellen. Zoals een aantal van jullie al weten ben ik op een mini-vakantie naar Floripa geweest, eigenlijk is heel deze reis een grote vakantie maar goed, mini-vakantie dus. Maar eerst wil ik even mijn ergernis van deze ochtend met jullie delen.

Zoals de meeste steden op deze ronde bal beschikt ook Blumenau over een aantal gezellige zwervers. In Blumenau hebben ze echter een soort dwangneurose, namelijk het collecteren van afval. Nu zul je vast denken, dat doet toch elke zwerver? Klopt, het verschil zit hem echter in de hoeveelheid afval die je de gehele dag mee wilt zeulen. In deze door Duitsers opgerichte stad lopen ze namelijk met een soort huifkar rond. Omdat ze waarschijnlijk geen paard kunnen veroorloven trekken ze dat ding dan ook maar zelf rond.

Nou goed, deze ochtend had ik dus blijkbaar een file voor de deur. Drie paardenkarren, inclusief personeel er netjes voor gespannen zaten door mijn vuilnis te wroeten. Met een hoop geweld en lawaai werd er feestelijk door mijn vuilnis gesnuffeld. Uiteindelijk, gejuich. Ik vermeen dat ze op dat moment mijn verzameling lege bierblikjes hadden gevonden. Blikjes kun je in grote aantallen weer ergens inleveren en met die verdiensten kun je dan weer een pakje sigaretten of een vol blikje bier kopen. In mijn vuilnis is dat natuurlijk jackpot, daar kunnen ze waarschijnlijk de gehele week van roken…

Nou vind ik het totaal niet erg dat deze gezelschapsmensen voor mijn deur een feestje bouwen maar dat zoiets nou net na mijn zware weekend om 11 uur in de ochtend moet gebeuren vind ik wat minder. Maar goed, weer wat geleerd, ‘’waardevol’’ vuilnis dump je aan de overkant van de straat in iemand anders zijn bak.

Nu willen jullie natuurlijk ook het een en ander weten over mijn zware, maar geweldige, weekend. Donderdagochtend ben ik vertrokken, zoals mijn trouwe lezers weten ben ik een doorgewinterd ochtendmens. Om 10 uur ging mijn wekker dus af, met zo’n 2.5 uur slaap achter de rug, ben namelijk ook een nachtmens, mijn tanden staan schrobben. Vervolgens busje gepakt richting Floripa en na zo’n 4 á 5 uur reizen uiteindelijk aangekomen.

Voor de mensen met een uitstekend geheugen, ik ben dit weekend bij Jerome en zijn vrouw gebleven. Voor de mensen waarvan het geheugen aangetast is door alcohol of andere ongezonde levensstijlen verwijs ik jullie vriendelijk terug naar verslag twee. Jerome heb ik na onze eerste ontmoeting niet meer gezien, hij had het druk met zijn verhuizing naar Floripa en heeft mij toen hij daar eenmaal gesetteld was aangeboden daar een weekendje door te brengen. Dat laat ik me natuurlijk geen twee keer zeggen dus daar was ik dan!

Na mijn aankomst bij gepraat over mijn avonturen en zijn verhuizing, koffie gedronken, wat gegeten en twee films gekeken. Daarna mijn kamer voor de weekend opgezocht en als een blok geslapen.

Vrijdag hebben we eerst Liza afgezet bij de dokter in het centrum van Floripa. Omdat we haar ook weer op moesten gaan halen hebben we gezocht naar een poolcafé in de buurt. Er werd ons echter verteld dat er maar één poolcafé in de buurt was en dat ging pas open om 8 uur. We zijn maar wat verder door het centrum gaan strompelen om vervolgens op een kleine markt uit te komen. Daar hebben we wat kaas soorten geproefd om er uiteindelijk een te vinden die in de richting kwam van de Nederlandse smaak kaas, gelijk maar een blok gekocht natuurlijk.

Vervolgens naar het strand gereden en onderweg nog ergens wat gegeten. Daarna door naar het huisje om pizza te eten. Na de pizza naar het poolcafé genaamd ‘’ball 8’’ in Ingleses. Brazilië heeft echter geen volle en halve ballen zoals wij in Nederland dus ik heb dat maar de schuld gegeven van mijn verlies met 3-2.

Na het poolen heeft Jerome mij afgezet bij een feestje in Music Park. Voor 70 Reais intree een open bar feestje, wat wil zeggen dat je onbeperkt wodka en bier kunt drinken, feestje naar mijn hart dus. Ook eindelijk eens wat fatsoenlijke muziek in plaats van dat Sertanejo gejank dat je overal in Blumenau hoort.

Kom ik op dat feestje iemand uit Blumenau tegen. Dus ik vraag hem: ‘’hé, zijn er meer mensen uit Blumenau?’’ Waarop hij reageert dat hij in Floripa is voor een cursus vrouwen aanspreken. Ik nam aan dat hij daar de theorie in de praktijk aan het stellen was aangezien hij zo goed als elke dame die langskwam aansprak, helaas voor hem zonder al te veel succes. Ik was echter niet van plan om de hele avond buiten bij de rokers te gaan staan nu er eindelijk wat goede muziek te luisteren was. Snel terug naar binnen dus.

Toen ik ongeveer een uur later terug naar buiten kwam om een sigaretje te roken kwam ik erachter dat ze op dit feest geen pakjes verkochten. Dus goed, ik zie zo’n gast staan waar ‘’kerel Blumenau’’ voorheen mee stond te praten. Dus ik erheen en gevraagd of hij rookte. Dat was helaas niet het geval maar omdat ik Engels sprak was hij wel geïnteresseerd in waar ik vandaan kwam en dat soort dagelijkse vragenlijstjes. Beetje aan de praat geraakt tot ik er uiteindelijk achterkwam dat deze betreffende gast de ‘’leraar’’ was van ‘’kerel Blumenau’’. Die had ik even niet aan zien komen. Daar even over staan praten tot ik hem een fijne avond toewenste om bij iemand anders om een sigaret te schooien. Hij gaf me nog snel even het advies met de woorden: ‘’Gewoon een dame aanspreken, om een sigaret moest vragen en dan begint het gesprek vanzelf wel.’’ Ik weet niet wat die ‘’leraar vrouwen aanspreken’’ per uur vraagt voor dit verlichtende advies maar zover was ik zelf ook al wel.

Uiteindelijk een mooie avond gehad, goed zat met de taxi terug naar huis en in totaal zo’n 100 Reais uitgegeven. Zo’n 30 euro dus, prima prijs kwaliteit verhouding!

Zaterdag met een verschrikkelijke kater uit mijn bed gerold en op mijn gemak een bak koffie gedronken. Vanwege het slechte weer niet al teveel ondernomen en een lui dagje gehad. Uiteindelijk besloten om nog een feestje te bezoeken dus om 12 uur in de avond om gaan kleden en een taxi nummer gezocht. Gebeld en ze zouden komen, aangezien het al vrij laat was en ik snel naar dat feest wou buiten maar op die taxi gaan wachten. Toen hij eenmaal een kwartier te laat was nog maar eens gebeld. Ja hoor, hij kwam er nog steeds aan. Nog een kwartier en dan zou hij er zijn! Wat dus in eerste instantie twintig minuten wachttijd was, plus een kwartier vertraging was nu nog 15 minuten, raar. Werd wat ongeduldig dus toen hij 5 minuten te laat was nog maar eens gebeld, over 10 minuten zou hij er zijn. Uiteindelijk nog twintig minuten gewacht en maar teleurgesteld mijn bed ingekropen.

Zondag was het weer gelukkig wat beter. Mezelf een beetje opgefrist en de jarige broertjes even gebeld. Aangezien Jerome moest werken de bus gepakt naar Jurere. Om eerlijk te zijn had ik geen flauw idee waar die bus heen ging, had mezelf enkel voorgenomen om bij het eerste mooie uitzicht aan dat stop touw te trekken. Het eerste mooie uitzicht was uiteindelijk de oceaan, toen even locatie gekeken en uitgevonden dat dit kustplaatsje Jurere heet.

Naar de oceaan gewandeld, ik zag daar een berg langs de oceaan, wou dus zien of ik die kon ‘’beklimmen’’. Avontuurlijk als ik ben ernaartoe gelopen, jemig wat een eind lopen was dat zeg, afstand een beetje verkeerd ingeschat zeg maar. Uiteindelijk aangekomen het paadje naar boven gevolgd, langs de klif af. Uiteindelijk houd het pad tijdelijk op en hangt er een touw waarmee je jezelf via de rotswand naar de andere kant kunt bengelen. Helaas hield het pad al snel op daarna, het uitzicht was prima maar ik hoopte eigenlijk wat hoger te kunnen komen. Daar eventjes gezeten en van het uitzicht genoten. Toen begon het te schemeren, en dan gaat het snel in Brazilië. De tocht terug dus maar ingezet, wat vrij gemakkelijk omhoog ging was naar beneden een minder groot succes. Tussen de bomen was het al aardig donker aan het worden en alles was vrij nat. Uitglijden en over wortels struikelen was dus een gevaar, dat wil je niet naast een klif, zeker niet als je in je eentje op pad bent. Dus goed, voorzichtig terug, touw weer gevonden en verder afgedaald. Goed beneden aangekomen en vervolgens spaghetti met een pilsje besteld op het eerste beste terras.

Maandag uiteindelijk weer naar Blumenau vertrokken. Een van de Zweedse dames die toevallig ook in Floripa zat voor het weekend had iets geregeld via een Facebook pagina voor mensen die reizen tussen Floripa en Blumenau. Voor 20 Reais per persoon konden we met een vrouw mee terug rijden.

Mensen het is bedtijd, 3 uur geweest hier, ik zeg de groeten!

Ps. Internet was te traag om up te loaden, vandaar de vertraging.